Merhabalar..

   Bugün ilk günüm.. bende bir blogger annesi oldum sonunda.. biraz heyecanlıyım, internet özürlü bir anne olarak.. ama katıldığım bir internet sitesinin (nurturia) annelik hayatımda öyle güzel yardımları oldu ki... benim internet ilgime başlangıç oldu. bu zamana kadar hep biraz çekinik davrandım ama bu sitedeki aktivite annelerinin ilgisi benide tetikledi. Bugün bir anda bende bu sayfaları yazmaya başlarken kendimi buldum. En çokta oğluşum Selim Mete'ye kalıcı bir hatıra olmasını istedim. Zaman öyle hızlı akıp geçiyor ki büyüdüğüne tanık olmak öyle muhteşem bir duygu ki.. bence oğluşum benim mucizem..ona bakmaya doyamıyorum, öpmeye kıyamıyorum... her geçen gün daha da bağlanıyorum, her geçen gün Yüce Yaradan'a daha da minnettar oluyorum onu bize verdiği için... Mete şuan 20 aylık ve geriye dönüp baktığımda tek kelimeyle bir mucizeye tanık olduğumu düşünüyorum, küçücük bir noktadan 53 cmlik bir bebeğe oradan da şimdi koşan, bana anne diyen bir meleğe dönüştü. Bu hızlı gelişmeyi unutmadan yıllarca akılda tutmak herhalde zor olacaktır. Oğluşumun her gününü her anını bir fırsat bilerek zamanla hatıralarımızı unutmadan kaydetmek istedim. veee... oğluşum Meteyle birlikte bizim serüvenimize başlıyoruz...